Εργασία
Η σχέση υγείας και εργασίας είναι δυναμική και αμφίδρομη. Εργαζόμενοι με προβλήματα υγείας έχουν περιορισμένες δυνατότητες για αποδοτική εργασία αλλά και η εργασία με τη σειρά της μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, όταν δεν λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης και προστασίας.
Ο εργαζόμενος μέσα από την εργασία ικανοποιεί όχι μόνο τις βιοποριστικές του ανάγκες, αλλά αναζητά την κοινωνική και πνευματική του ολοκλήρωση. Η εργασία δεν πρέπει απλά να μην απειλεί την υγεία, πρέπει να την προάγει.
Οι ανωτέρω αρχές (ευχές και θεωρία μόνο συχνά στην ελληνική και διεθνή πραγματικότητα) υλοποιούνται στην πράξη μέσω μιας σειράς παραμέτρων, εκ των οποίων μία σημαντική στα βιομηχανικά αναπτυγμένα κράτη είναι η Ιατρική της Εργασίας (ΙτΕ).
Η Ιατρική της Εργασίας είναι η ιατρική ειδικότητα που ασκείται στους χώρους εργασίας από ειδικευμένους Ιατρούς Εργασίας (ΙΕ) με σκοπό:
- την διαφύλαξη και προαγωγή της υγείας των εργαζομένων
- τον έλεγχο της επαγγελματικής νόσου και
- την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου.
Επαγγελματική νόσος είναι εκείνη που προκαλείται στον εργαζόμενο και αποδίδεται στην επαγγελματική του δραστηριότητα.
Ας μην ξεχνάμε ότι το 1700 μ.Χ. ο Ramazzοni, ο πατέρας της επαγγελματικής ιατρικής έγραψε ότι ο γιατρός πρέπει να ερευνά για το επάγγελμα του ασθενούς και προσέθεσε στο Ιπποκράτειο ιατρικό ιστορικό την ερώτηση "τι δουλειά κάνεις".
Από τις αρχές του αιώνα αναπτύχθηκε η ΙτΕ στις βιομηχανικές χώρες όπου αναγνωρίστηκε η χρησιμότητα της. Στην Ελλάδα, με τον Νόμο 1568 του 1985, θεσπίστηκε το βασικό νομικό πλαίσιο για την Υγιεινή και Ασφάλεια των Εργαζομένων (Υ&ΑΕ) και με το προεδρικό Διάταγμα 213 του 1986, καθιερώθηκε η Ειδικότητα της Ιατρικής της Εργασίας.